Focus Event: Gala Asseco Poland 2014

We came like a Wrecking Ball… (1)
Uznanie, jakie przyniosła zeszłoroczna gala oraz ponownie wygrany tegoroczny przetarg na jej organizację pozwolił na stworzenie wydarzenia odważnego, wymykającego się dobrze znanym schematom.  Poprzeczka oczekiwań podniesiona przez klienta bardzo wysoko, motywująco wpłynęła na kreację nowatorskiego pomysłu, którego realizacja pochłonęła kilka miesięcy żmudnej pracy oraz pełnego zaangażowania całego zespołu realizującego wydarzenie.
Główny koncept został oparty na płynnym i zaskakującym połączeniu dwóch części – oficjalnej i nieoficjalnej. Efektem miało być nieustanne utrzymanie w napięciu zebranych gości, tak aby cały czas zadawali sobie pytanie: Co wydarzy się dalej?

People couldn’t believe what I’ve become (2)
Narzędziem w rękach idei była ciągle zmieniająca się, niczym żywa materia, scenografia oraz oprawa muzyczno-wizualna. Od zaskakująco umiejscowionego wejścia (czarny cube ustawiony na jednym z bocznych wejść technicznych hali) poprzez ewoluującą w trakcie występów konstrukcję projekcyjno-sceniczną w części oficjalnej, aż do żyjącego różnymi, zmieniającymi się klimatami miejsca imprezy, do którego w zaskakujący sposób zostali wprowadzeni zebrani goście.

So come on, let me entartain you (3)
Część oficjalna to spójny, specjalnie wyreżyserowany spektakl multimedialno-muzyczny. Prezentacje prelegentów zostały zaprojektowane w trójwymiarowej, interaktywnej przestrzeni sceny i spięte klamrą muzyczną w postaci multimedialnych jingli z muzyką na żywo, graną przez muzyków z rusztowania ukrytego za ekranem. Dramaturgia gali została zaplanowana w iście hitchcockowskim stylu. Otwarcie wieczoru mocnym akcentem i energetycznym wykonaniem kontrowersyjnego „Wrecking Ball” Miley Cyrus wprowadziło jednocześnie na scenę prezesa Asseco Poland, Adama Górala, by później poprzez zmianę atmosfery - radosne „Viva la vida” Coldplay i sentymentalne Preludium Chopina Op.28 No 20 doprowadzić do spektakularnego finału. Kulminacyjne „Let me entertain you” Robbiego Williamsa z opadającym w trakcie ekranem, zarówno w klimacie, jak i tekście utworu pozwoliło po raz drugi efektownie wprowadzić prezesa Adama Górala, który zaprosił wszystkich do drugiego, tajemniczego miejsca wieczoru. 

Could this be the magic at last (4)
Magię „po drugiej stronie” zapoczątkował Sławek Uniatowski, śpiewając utwór „Could it be magic” Barrego Manilowa.
Równolegle z kulinarnymi doznaniami, podczas tej części gali goście mogli smakować także doznania artystyczne. Ta część była bowiem podzielona na trzy punkty: solowy koncert Sławka Uniatowskiego pośród widoków metropolii Asseco, poprzez duety Ani Karwan ze Sławkiem w tajemniczym lesie, aż po finałowy dynamiczny koncert całego zespołu w futurystycznym otoczeniu wizualnym.

Are you watching closely?
Główne elementy gali:

• Rusztowanie Lahyer z otwierającymi się i zamykającymi klatkami, przykryte trzema ruchomymi ekranami
• Interaktywna scena połączona z konstrukcją Lahyer.
• 4-częściowe show wykonane przez muzyków na żywo do przygotowanych w TIMECODE materiałów wizyjnych i świateł.
• 3-setowy kameralny koncert na centralnej scenie, otoczony zmieniającą się projekcją 360 stopni
• Wyselekcjonowany i dedykowany oprawie muzycznej skład zespołu.
• Specjalnie zaaranżowane utwory muzyczne
• Ponad 200 000 ansi mocy projekcyjnej
• 850 m kw. powierzchni projekcyjnej
• 150-osobowa ekipa techniczna

Why so serious?
Focus Event pragnie serdecznie podziękować firmom i osobom, bez których realizacja tego przedsięwzięcia nie byłaby możliwa.

• Ani Karwan wraz z zespołem
• Sławkowi Uniatowskiemu
• Robertowi Koziełowi i firmie TSE (oświetlenie)
• Michałowi Orłowskiemu i firmie VES (multimedia)
• Czwartej Ścianie (scenografia)
• AudiofrIQ (nagłośnienie)
• Newmotion Studios (materiały wizyjne)
• Sheraton Catering
• M-Duo Models
• oraz Centrum Konferencyjno-Wystawienniczemu Expo XXI
• At last but not least – Asseco Poland za zaufanie i…odwagę…

Autor: Przemysław Witkowski, Focus Event
 

(1) „Wrecking Ball” Miley Cyrus
(2) „Viva La Vida” Coldplay
(3) „Let me entertain you” Robbie Williams
(4) „Could it be magic” Barry Manilow