Pamiętacie amerykański film przedstawiający w krzywym zwierciadle lotnictwo pasażerskie lat 70., o tytule prawie takim jak ten felieton? Skojarzył mi się ostatnio na z indonezyjskim lotnisku, gdzie stały uziemione od prawie pół roku Boeingi 737 Max.

Targi kojarzą się z witalnością, mobilnością, ciekawością świata, innowacjami i biznesem. Ludzie od zawsze lgnęli w naturalny sposób do miejsc targowych, które miały spory wpływ na losy gospodarcze miast.

Dużo się ostatnio dzieje w turystyce. Niespodziewany upadek Thomasa Cooka wprowadził dużo pytań, na które odpowiedzi wcale nie są takie proste.

Mówimy wiele w naszej branży o etyce, tworzymy kodeksy, białe księgi, a życie zaskakuje nas tak, jakby to był zupełnie nowy temat. Słyszy się od wielu lat, że odchodzą pracownicy, zabierając ze sobą klientów firmy, dla której pracowali.

Bariery rozwoju są już prawie osiągnięte, co potem? Potem wkroczy podstawowe prawo wszelakiej ekonomii. Popyt za duży? Uregulujmy zatem podaż, pojawią się zapewne, lub raczej zostaną twórczo rozwinięte, rozliczne formy reglamentacyjne…

Natura jest absolutnie piękna, nie potrafię przestać się zachwycać. Wieczorem spacer, aby zapoznać się z miejscem, zauważamy pod skałą dwie reklamówki ze śmieciami. Robi mi się smutno. Po prostu smutno. Takie miejsce i znów człowiek krzyczy „Byłem tu!”